ქრისტესისხლას - წვენის ან ნაყენის გამოყენების ინსტრუქცია, სახლის პირობებში სამკურნალო მაჩვენებლები.

ამ სამკურნალო ბალახის სახელწოდება გაჩნდა იმ პრაქტიკიდან, როდესაც ბალახისგან მიღებული წვენიდან ხდებოდა კანის დაავადებების, განსაკუთრებით მეჭეჭის მოცილება. მაგრამ მარტო ამ საკითხში არ არის ეფექტური ქრისტესისხლა - მის საფუძველზე დამზადებული სააფთიაქო ნაყენების გამოყენების ინსტრუქცია მომხმარებელს უხსნის საოცარი შესაძლებლობების მთელ რიგს. კიდევ რა სიტუაციებში შეუძლია მას დახმარება და რამდენად უსაფრთხოა მისი გამოყენება! FPAPARAZZI-ს რედაქციამ თქვენთვის მოამზადა სრული და ამომწურავი ინფორმაცია ქრისტესისხლას და მისი გამოყენების შესახებ.




რა არის ქრისტესისხლა
არც ისე მაღალი ბუჩქები სწორი მომრგვალებული ღეროთი (ზედ ტეხილზე გამოჰყოფს რძისებრ წვენს), ფესვის ახლო ზონაში და მაღლა განლაგებული კვერცხისმაგვარი ფოთლებით და ქოლგურ ყვავილედში შეერთებული ყვითელი ოთხფურცლიანი ყვავილებით - ასე გამოიყურება ეს მცენარე. განეკუთვნება ყაყაჩოთა ოჯახს და შედის ორლებნიანთა სახეობაში. ყვავილობის დასრულების შემდეგ ბუჩქებში ჩნდებიან კოლოფები თესლისგულებით: ეს ხდება 3-ჯერ ზაფხულის სეზონში, ამიტომაც თვითთესვაც აქტიურია. რუსეთის ტერიტორიაზე უპირატესად შეიმჩნევა:

• ქრისტესისხლაი დიდი (მაღალი ბუჩქები - შეიძლება მიაღწიონ 1,2 მ)
  
• ქრისტესისხლაი აზიური (დაბალი ბუჩქები არაუმეტეს 50 სმ)
  

ამ მცენარის ოფიციალური სახელწოდება ლათინურ ენაზე არის Chelidonium, რაც ითარგმნება, როგორც "მერცხალი" და ერთგვარად მიანიშნებს იმაზე, რომ ის გამოიყენება როგორც სამკურნალო საშუალება თვალების დაავადების დროს. ამ მცენარემ შეიძინა რამდენიმე ხალხური სახელწოდება: მეჭეჭური (მეჭეჭებისა და პაპილომების განკურნების უნარის გამო), მესრისქვედა (ღობის ძირას მათი განლაგების გამო), ყვითელრძიანი (რძისებრი წვენის ფერის გამო).



შემადგენლობა
ნებისმიერი ინსტრუქცია - აფთიაქიდან მზა პრეპარატისა თუ სახლის პირობებში სამკურნალო საშუალებისათვის ნედლეულისა - შეახსენებს მომხმარებელს იმ საშიშროებაზე, რომელიც მცენარეში იმალება. ქრისტესისხლაის წვენი შეიცავს რამდენიმე შხამიან კომპონენტს - ესენი არიან ბენზოფენანტრიდინის წარმოებულები, რომელთა შორის განსაკუთრებით გამოირჩევიან:

• ჰელიდონინი - ქიმიური აღნაგობით ენათესავება მორფინს და პაპვერინს, გამოიყენება სპაზმების მოსახსნელად და არტერიალური წნევის დასაწევად;
  
• ჰომოჰელიდონინი - წარმოადგენს შხამიანი ბუნების მქონე ადგილობრივ ანასტეტიკს, იწვევს კრუნჩხვებს;
  
• ჰელერიტრინი - ახდენს ადგილგამაღეზიანებელ ეფექტს, შეიძლება გახდეს კანის დამწვრობის მიზეზი;
  
• სანგვინარინი - მასაც აქვს უნარი გამოიწვიოს ისეთივე კრუნჩხვები, რასაც ასევე პროვოცირებს სტრიქნინი;
  
• პროტოპინი - ზემოქმედებს ვეგეტაციაზე და საშვილოსნოს ტონუსზე.
  

იზოხინოლინური ალკალოიდების გარდა (ეს ნივთიერებები არ ქრებიან ფესვებისა და ფოთლების გაშრობის შემდეგაც) მცენარის ყველა ნაწილის ქიმიური შემადგენლობა თავის თავში მოიცავს ეთერზეთებს, ფლავონოიდებს, დიდი რაოდენობით C ვიტამინს, საპონინებს, ფიდებს, ორგანულ მჟავებს, კაროტინს, ფიტონციდებს. შხამიანობის დონე უფრო მაღალია ღეროებში სხვა ნაწილებთან შედარებით, ამიტომ მათი გამოყენება უნდა იყოს მაქსიმალურად აკურატული, მკაფიოდ ინსტრუქციის მიხედვით.




სამკურნალო თვისებები

ხალხურ მედიცინაში ქრისტესისხლამა გაითქვა სახელი, როგორც კანის დაავადებების დროს დამხმარე საშუალებამ - მცირე დოზებით რძის წვენში არსებული ალკალოიდები ტოქსიკურ ზემოქმედებას ახდენენ კანის ახალწარმონაქმნების (მეჭეჭების, პაპილომები, კოჟრები, მუწუკები) უჯრედებზე. ამ მცენარის ფოთლებსა და ღეროებს (და მათ ბაზაზე სამკურნალო პრეპარატებს) აღენიშნებათ შემდეგი თვისებები:

• ქავილსაწინააღმდეგო
  
• ნაღველსადინარი
  
• ჭრილობაშემხორცებელი
  
• სპაზმამომხსნელი
  
• მიკრობსაწინააღმდეგო
  
• ანთებასაწინააღმდეგო
  
• ბაქტეროციდული
  

ქრისტესისხლაი ხალხურ მედიცინაში
ამ მცენარის ყველა ნაწილი შეიძლება გამოყენებულ იქნას თერაპევტული მიზნებისათვის, ოღონდ საჭიროა ინსტრუქციის მკაფიოდ დაცვა, განსაკუთრებით შინაგანი გამოყენების დროს. მათ საფუძველზე აკეთებენ საცხებს (ბავშვების კრემებზე, ლანოლონზე, ვაზელინზე), ნახარშებს, წყლისა და სპირტის ნაყენებს, ნიღბებს, კომპრესებს, სველსაფენებს. ყველა ნაწილის გამოყენების თავისებურებებს განეკუთვნებიან:

• წვენი - კანის პრობლემებისათვის;
  
• ფესვები - თირკმელებისათვის, ღვიძლისათვის, ფილტვებისათვის, სიმსივნეების წინააღმდეგ (უპირატესად მათ გამოყენება ჰპოვეს ჰომეოფატიაში);
  
• ფოთლები და ღეროები - ნაღვლის ბუშტისათვის, ღვიძლისათვის.