რატომ იღუპებიან შროშანები?
შეინახეთ, რომ არ დაგეკარგოთ!
შროშანების დაღუპვის 3 ძირითადი მიზეზია: ბუნებრივი დაბერება, აგროკლიმატური ბუნების შეუსაბამობა მცენარის ბიოლოგიურ განსაკუთრებულობასთან. ავდმყოფობით და მავნებლებით დაზიანება.
ბუნებრივი დაბერება განისაზღვრება მცენარის მისი სიცოცხლის ხანგრძლივობით, ზოგიერთი შროშანი ცოცხლობს 5-10 წლმდე, ზოგიერთი 2-4 წელი, მაგ, ჯუჯა შროშანი არ არის დიდი ხნის სიცოცხლის უნარიანიისინი მოითხოვს რეგულარულ გაახლებას თესლით. გაახალგაზრდავება ან სიცოცხლისუნარიანობის აღდგენა ველური შროშანისათვის და ჯიშური შროშანისათვის ხდება თესლით რეგულარულად დათესვით ან გადარგვით. ასევე საჭიროა ნიადაგის შეცვლაც.
გამრავლება ხდება ქერცლით, საჰაერო ბოლქვებით, ასევე შვილებით ამას მივყავართ მცენარის ჯიშის გაახალგაზრდავებასთან, შროშანების უმეტესობა სიცოცხლისუნარიანია 3-5 წელი ამის შემდეგ უცილებელია ბუდის გაყოფა, ბოლქვების და კიდის ქერცლით გაყოფა, დარჩენილი ცენტრალური ნაწილიდან ამოდის სრულფასოვანი ყვავილები დაასევე აღდგება სრულფასოვანი გაახალგაზრდავებული ბოლქვი, ერთ წელიწადში ყვავის და თვითონაც გაიჩენს შვილ ბოლქვებს.
გამრავლების შედეგად შროშანი უფრო კარგად ახალგაზრდავდება, და უფრო ჯანმრთელი იზრდება. , უმჯობესია ამ წესით გამრავლება, თუ შროშანი არ იცვლის ჯიშურ თვისებას, ამასთან ითვლება მილისებრიჰიბრიდები და ველურად გაზრდილი ჯიშები., რომლებიც ინარჩუნებენხარისხს, მხოლოდ სელექციონერების მიერ დამტვერვით შერჩეული ჯიშებით.
განვითარებული ჯიშებია: პინკ პერფეკშენი, ტოლდენ სპლენდორი, ბლეკ მეგიკი და სხვ. თუ გავამრავლებთ თესლით, რომელიც ფირმიდან არა გვაქვს შეძენილი, მივიღებთ კარგი აგროკლიმატური პირობების შემტხვევაში მცენარის ყვავილობის პროდუქტიულობა გრძელდება ეს ასევე დამოკიდებულია შროშანის გეოგრაფიულ წარმოშობაზე. , დაბალკლიმატურ ზონაში გამოზრდილი შროშანი იღუპება ცივ კლიმატში, , ხოლო თუ შროშანი გამოზრდილია ცივ კლიმატურ პირობებში ისინი ვერ იტანენ სითბოს, მალე ბერდებიან, ავადმყოფობენ, და ბოლოს კვდებიან.
მათი წარმოშობაზეა დამოკიდებულიმათი ნორმალური განვითარება, სხვდასხვა შროშანი მოითხოვს სათავისო ნიადაგის მჟავიანობას, მაგ, აზიური სახეობა და ჰიბრიდი კარგად ვითარდებიან მჯავე ნიადაგში, ხოლო მილისებური და თეთრი დაბალმჟავიან ან ნეიტრალურ ნიადაგში. მაღალმჟავიან ნიადაგში ისინი იღუპებიან. დაბალმჯავიანობა განსაკუთრებით კარგად მოქმედებს თეთრ შროშანზე.
შროშანის ბოლქვები ვერ იტანენ დამდგარ წყალს, მაღალი ნესტის პირობებში ხშირია ჩამოცვენა.
ერთ-ერთი ყველაზე მთავარი მიზეზი, მცენარეების დაღუპვისა არის ვირუსული და სოკოვანი დაავადებები.
ვირუსული დაავადებები ზოგჯერ მიმდინარეობს ფარულად, ხილული ნიშნების გარეშე, აღინიშნება მხოლოდ ზრდის შეჩერება, მცენარის დაჩაგვრა, , მაგრამ ეს ხშირად სხვა მიზეზიცაა, ამიტომ ვირუსის ქონის დადგენა, ხდება მარტო ლაბორატორიული ანალიზით.
შროშანების ყველაზე გავრცელებული დაავადებებია რგოლური ლაქები დამოზაიკაა. რგოლური ლაქების დროს წარმოიქმნება რგოლისებრი ლაქები, რომლებიც სწრაფად ვრცელდება მთელს მცენარეზე დეფორმაციას განიცდის ყვავილი, ღერო, და არ იზრდება. ვირუსული მოზაიკააჩენს ღია მწვანე მოგრძო ლაქებს, რომელიც მოგვიანებით ნეკროზდება, ფოთლები დეფორმირდება და კცდება.
მცენარე აჩერებს ზრდას, ყვავილები ცვივა ან არ იშლება, ეს არის არასასურველი აგროკლიმატური პირობების გამო პროგრესირდება დაავადება, და აჩქარებს მცენარის სიკვდილს.
ვირუსებისაგან საიმედო დაცვის მეთოდი ჯერ არ არსებობს, ამიტომ დაზიანებული მცენარეები უნდა მოვიშოროთ, რომ არ გახდნენ იფექციის წყაროები, მათი გადამტანი წყაროა- ტლი, რასაც უნდა ვებრძოლოთფროფილაქტიკის მიზნით.
სოკოვანი დაავდებებისაგან ყველაზე ხშირად გამოირჩევა რუხი ლპობა (ბოტრიტისი) და ფუზარიოზული ლპობაბოლქვის ძირში.
რუხი ლპობით დაავადებისას ფოთლებს უჩნდებათრუხი, მოყავისფრო, წითელ-ყავისფერი ლაქები, თანდათან მუქდებიას, ერთდებიან და აზიანებენ ფოთლებს . - ზოგჯერ ყვავილებს და ღეროებსაც კი. არ ზიანდება ბოლქვი, მაგრამ ძალიან ასუსტებს მცენარეს და რამოდენიმე წლის შემდეგ მცენარე შეიძლება დაიღუპოს,
ფუზარიოზით დაავადებულ შროშანებს ქერცლის დასაწყისში უჩნდება შესამჩნევი ლპობა ხოლო ბოლოსკენ ჟანგი, ქერცლი ცვივაპროცესი ვრცელდება მთლიანად ბოლქვამდე, რომელიც იწვევს მცენარის დაღუპვას. ფუზარიოზი აღინიშნება უფრო ხშირად მძიმაე და ძალიან დანესტიანებულ ნიადაგზე, დაავდების ნიშანია ფოთლების თანდათანობით გაყვითლებადა ხმობა რომელიც იწყება მცენარუის ქვედა ნაწილიდან
იმისათვის, რომ გადავარჩინოთ ბოლქვი უნდა მოვთხაროთ გავასუფტავოდ ქერცლისაგან და დაავადებული ნაწილისაგან დაშევწამლოთ ერთ ერთი ფუგიციდით და გადავრგოთ ახალ ადგილას., ასე,რომ თქვენი შროშანების ჯანმრთელობის შესანარჩუნებლად აუცილებელი დაცვის კომპლექსურრად მიდგომა და და აგროტექნიკური ღონისძიებები, ასევე უნდა შეირჩეს მოცემული ზონისათვის დამახასიათებელი პირობები
შროშანების დაღუპვის 3 ძირითადი მიზეზია: ბუნებრივი დაბერება, აგროკლიმატური ბუნების შეუსაბამობა მცენარის ბიოლოგიურ განსაკუთრებულობასთან. ავდმყოფობით და მავნებლებით დაზიანება.
ბუნებრივი დაბერება განისაზღვრება მცენარის მისი სიცოცხლის ხანგრძლივობით, ზოგიერთი შროშანი ცოცხლობს 5-10 წლმდე, ზოგიერთი 2-4 წელი, მაგ, ჯუჯა შროშანი არ არის დიდი ხნის სიცოცხლის უნარიანიისინი მოითხოვს რეგულარულ გაახლებას თესლით. გაახალგაზრდავება ან სიცოცხლისუნარიანობის აღდგენა ველური შროშანისათვის და ჯიშური შროშანისათვის ხდება თესლით რეგულარულად დათესვით ან გადარგვით. ასევე საჭიროა ნიადაგის შეცვლაც.
გამრავლება ხდება ქერცლით, საჰაერო ბოლქვებით, ასევე შვილებით ამას მივყავართ მცენარის ჯიშის გაახალგაზრდავებასთან, შროშანების უმეტესობა სიცოცხლისუნარიანია 3-5 წელი ამის შემდეგ უცილებელია ბუდის გაყოფა, ბოლქვების და კიდის ქერცლით გაყოფა, დარჩენილი ცენტრალური ნაწილიდან ამოდის სრულფასოვანი ყვავილები დაასევე აღდგება სრულფასოვანი გაახალგაზრდავებული ბოლქვი, ერთ წელიწადში ყვავის და თვითონაც გაიჩენს შვილ ბოლქვებს.
გამრავლების შედეგად შროშანი უფრო კარგად ახალგაზრდავდება, და უფრო ჯანმრთელი იზრდება. , უმჯობესია ამ წესით გამრავლება, თუ შროშანი არ იცვლის ჯიშურ თვისებას, ამასთან ითვლება მილისებრიჰიბრიდები და ველურად გაზრდილი ჯიშები., რომლებიც ინარჩუნებენხარისხს, მხოლოდ სელექციონერების მიერ დამტვერვით შერჩეული ჯიშებით.
განვითარებული ჯიშებია: პინკ პერფეკშენი, ტოლდენ სპლენდორი, ბლეკ მეგიკი და სხვ. თუ გავამრავლებთ თესლით, რომელიც ფირმიდან არა გვაქვს შეძენილი, მივიღებთ კარგი აგროკლიმატური პირობების შემტხვევაში მცენარის ყვავილობის პროდუქტიულობა გრძელდება ეს ასევე დამოკიდებულია შროშანის გეოგრაფიულ წარმოშობაზე. , დაბალკლიმატურ ზონაში გამოზრდილი შროშანი იღუპება ცივ კლიმატში, , ხოლო თუ შროშანი გამოზრდილია ცივ კლიმატურ პირობებში ისინი ვერ იტანენ სითბოს, მალე ბერდებიან, ავადმყოფობენ, და ბოლოს კვდებიან.
მათი წარმოშობაზეა დამოკიდებულიმათი ნორმალური განვითარება, სხვდასხვა შროშანი მოითხოვს სათავისო ნიადაგის მჟავიანობას, მაგ, აზიური სახეობა და ჰიბრიდი კარგად ვითარდებიან მჯავე ნიადაგში, ხოლო მილისებური და თეთრი დაბალმჟავიან ან ნეიტრალურ ნიადაგში. მაღალმჟავიან ნიადაგში ისინი იღუპებიან. დაბალმჯავიანობა განსაკუთრებით კარგად მოქმედებს თეთრ შროშანზე.
შროშანის ბოლქვები ვერ იტანენ დამდგარ წყალს, მაღალი ნესტის პირობებში ხშირია ჩამოცვენა.
ერთ-ერთი ყველაზე მთავარი მიზეზი, მცენარეების დაღუპვისა არის ვირუსული და სოკოვანი დაავადებები.
ვირუსული დაავადებები ზოგჯერ მიმდინარეობს ფარულად, ხილული ნიშნების გარეშე, აღინიშნება მხოლოდ ზრდის შეჩერება, მცენარის დაჩაგვრა, , მაგრამ ეს ხშირად სხვა მიზეზიცაა, ამიტომ ვირუსის ქონის დადგენა, ხდება მარტო ლაბორატორიული ანალიზით.
შროშანების ყველაზე გავრცელებული დაავადებებია რგოლური ლაქები დამოზაიკაა. რგოლური ლაქების დროს წარმოიქმნება რგოლისებრი ლაქები, რომლებიც სწრაფად ვრცელდება მთელს მცენარეზე დეფორმაციას განიცდის ყვავილი, ღერო, და არ იზრდება. ვირუსული მოზაიკააჩენს ღია მწვანე მოგრძო ლაქებს, რომელიც მოგვიანებით ნეკროზდება, ფოთლები დეფორმირდება და კცდება.
მცენარე აჩერებს ზრდას, ყვავილები ცვივა ან არ იშლება, ეს არის არასასურველი აგროკლიმატური პირობების გამო პროგრესირდება დაავადება, და აჩქარებს მცენარის სიკვდილს.
ვირუსებისაგან საიმედო დაცვის მეთოდი ჯერ არ არსებობს, ამიტომ დაზიანებული მცენარეები უნდა მოვიშოროთ, რომ არ გახდნენ იფექციის წყაროები, მათი გადამტანი წყაროა- ტლი, რასაც უნდა ვებრძოლოთფროფილაქტიკის მიზნით.
სოკოვანი დაავდებებისაგან ყველაზე ხშირად გამოირჩევა რუხი ლპობა (ბოტრიტისი) და ფუზარიოზული ლპობაბოლქვის ძირში.
რუხი ლპობით დაავადებისას ფოთლებს უჩნდებათრუხი, მოყავისფრო, წითელ-ყავისფერი ლაქები, თანდათან მუქდებიას, ერთდებიან და აზიანებენ ფოთლებს . - ზოგჯერ ყვავილებს და ღეროებსაც კი. არ ზიანდება ბოლქვი, მაგრამ ძალიან ასუსტებს მცენარეს და რამოდენიმე წლის შემდეგ მცენარე შეიძლება დაიღუპოს,
ფუზარიოზით დაავადებულ შროშანებს ქერცლის დასაწყისში უჩნდება შესამჩნევი ლპობა ხოლო ბოლოსკენ ჟანგი, ქერცლი ცვივაპროცესი ვრცელდება მთლიანად ბოლქვამდე, რომელიც იწვევს მცენარის დაღუპვას. ფუზარიოზი აღინიშნება უფრო ხშირად მძიმაე და ძალიან დანესტიანებულ ნიადაგზე, დაავდების ნიშანია ფოთლების თანდათანობით გაყვითლებადა ხმობა რომელიც იწყება მცენარუის ქვედა ნაწილიდან
იმისათვის, რომ გადავარჩინოთ ბოლქვი უნდა მოვთხაროთ გავასუფტავოდ ქერცლისაგან და დაავადებული ნაწილისაგან დაშევწამლოთ ერთ ერთი ფუგიციდით და გადავრგოთ ახალ ადგილას., ასე,რომ თქვენი შროშანების ჯანმრთელობის შესანარჩუნებლად აუცილებელი დაცვის კომპლექსურრად მიდგომა და და აგროტექნიკური ღონისძიებები, ასევე უნდა შეირჩეს მოცემული ზონისათვის დამახასიათებელი პირობები