თუ ამ ეფექტური საშუალებით იმკურნალებთ, ეგზემის ნიშანწყალიც აღარ დაგეტყობათ!

თუ ამ ეფექტური საშუალებით იმკურნალებთ, ეგზემის  ნიშანწყალიც აღარ დაგეტყობათ!
დიდხანს მაწუხებდა ეგზემა და ვერაფრით ვშველოდი. ზოგჯერ მეგონა, გამონაყარი სადაც არის გაქრება-მეთქი და მშვიდად ვიძინებდი იმ იმედით, რომ დილით სუფთა კანით გავიღვიძებდი, მაგრამ ყველაფერი თავიდან იწყებოდა. ასე გაგრძელდა წლების განმავლობაში, მიუხედავად იმისა, რომ ექიმების რჩევებსაც ვითვალისწინებდი და ექიმბაშებისასაც.
ერთხელ დაავადება მეტისმეტად გამიმწვავდა, გამონაყარი გამიხშირდა და აუტანელი ქავილი დამეწყო. ვერ ვხვდებოდი, რაში იყო საქმე - ნერვები აღარ მივარგოდა თუ ალერგია მქონდა რამეზე და ვერ ვხვდებოდი. დავიწყე მცენარეული რეცეპტების ძებნა. თავდაპირველად ოროვანდის ნახარში ვცადე ( ეს მცენარე აფთიაქში იყიდება ).

მკურნალობის წესი ასეთია:
1 ს/კ ოროვანდის დაქუცმაცებულ ფესვს დაასხით 1 ჭიქა მდუღარე წყალი და 20 წუთის განმავლობაში ძალიან დაბალ ცეცხლზე ადუღეთ. შემდეგ ნახევარ საათს გააჩერეთ თავდახურულ ჭურჭელში. ამის შემდეგ გაფილტრეთ 2 ფენა მარლაში. მიიღეთ 1 ს/კ დღეში 4 - ჯერ, ჭამის წინ.

ეგზემა თანდათან მიქრებოდა, მაგრამ მეშინოდა, დაავადება ისევ არ გამმწვავებოდა, ამიტომ ძიებას განვაგრძობდი. ერთხელ რომელიღაც წიგნში ამოვიკითხე: ოროვანდის ნახარში უნდა სვათ და იმავე დროს მასში დასველებული ნაჭერი მთელ ტანზე შემოიხვიოთო. მეც ძილის წინ ოროვანდის ნაყენში დასველებულ ზეწარში ვეხვეოდი.
5 ს/კ ოროვანდის ფესვს ვასხამდი ერთ ვედრო მდუღარე წყალს, 15 წუთი ვადუღებდი ნელ ცეცხლზე, ოთახის ტემპერატურამდე ვაცივებდი და შიგ ოთხად გაკეცილ ზეწარს ვდებდი. ამის შემდეგ ვწვებოდი ლოგინში, ოღონდ ლეიბსა და ზეწარს შორის წინასწარ ცელოფანს ვაფარებდი. შემდეგ საქმეში ერთვებოდა: ვედროდან იღებდა ზეწარს, წურავდა და მთლიანად მახვევდა მასში. ზემოდან მაფარებდა მეორე, მშრალ ზეწარს და შალის პლედს. ასე ვიწექი 1 საათი.
გახვევა 3 კვირა განვაგრძე. ყოველ 6 დღის შემდეგ ერთი დღე ვისვენებდი. ძალიან მომიხდა. მაგრამ ეს პროცედურები წელიწადის თბილ დროს უნდა ჩატარდეს, თორემ შეიძლება გაცივდეთ.

ოროვანდის ნაყენს პერიოდულად დღემდე ვსვამ რამდენიმეკვირიანი კურსებით. სხეული აბსოლოტურად სუფთა მაქვს, ეგზემის ნიშანწყალიც აღარ მეტყობა.
სტატიის ავტორი: თამარ მამაცაშვილი
სტატიის წყარო:ოჯახის მკურნალის ბიბლიოთეკა