კიბოს უჯრედები უბრალოდ არ გაჩნდებიან, თუ ადამიანი მუდმივად შეჭამს...

ბეტა-გლუკოზიდაზი ფაქტობრივად ხსნის ამიგდალინს, უშვებს რა მტრულ უჯრედში ტოქსიკურ ნივთიერებებს. გამოდის აბსოლუტურად ნატურალური წარმომავლობის ერთგვარი შინაგანი ქიმიოთერაპია. ამიგდალინის უპირატესობები უდავოა - ის არ ავნებს ჟანსაღ უჯრებს, მაგრამ ანადგურებს ავთვისებიან უჯრებს და ასუფთავებს ორგანიზმს.



რატომ სდუმან ფარმაკოლოგიური კომპანიები ამიგდალინის სარგებლიანობაზე? ამაზე ზემოთაც ითქვა. არავის არ აწყობს ადამიანების განკურნება, აწყობთ მათი მოშუშება. სანამ ადამიანი ცოცხალია, ის ეჭიდება ყველაზე მოჩვენებით შესაძლებლობასაც კი. ავადმყოფი გაივლის მკურნალობის კურსებს, დასხივდება და გადაყლაპავს ყველაზე წარმოუდგენელ კაპსულებსა და აბებს, თუ მას კიდევ ერთი თვის სიცოცხლეს დაპირდებიან.



ამიგდალინი აღმოაჩინეს ჯერ კიდევ 1952 წელს. მაშინ ის დაამზადეს ფხვნილის სახით, შემდეგ კი კაპსულის სახით. ყველაფერი მზად იყო ლაბორატორიული ტესტებისთვის, რომელიც ამიგდალინმაც გაიარა. მან რამდენიმე სახელიც მიიღო. ერთი მათგანია "ლაეტრილი", მეორე - B17. პრეპარატის შემქმნელმა ერნსტ კრებმა აღმოაჩინა, რომ ამიგდალინის თვისებები წააგავენ B ჯგუფის ვიტამინების თვისებებს. იმის გამო, რომ მაშინ ცნობილი იყო ამ ჯგუფის 16 ვიტამინი, ამიგდალინს მე-17 რიგითი ნომერი ერგო.



ცხოველებზე სტანდარტული ლაბორატორიული ცდების გარდა, ერნსტმა "ლაეტრილი" საკუთარ თავზე გამოსცადა რათა საზოგადოება პრეპარატის უსაფრთხოებაში დაერწმუნებინა. 1971 წელს "ლაეტრილის" გამოყენება აიკრძალა სლოუნ-კეტერინგის სამეცნიერო ინსტიტუტში ტესტირების შემდეგ, ხოლო თავად პრეპარატი გაასაიდუმლეს. ერნსტი არ შეეგუა ასეთ მდგომარეობას და დასახმარებლად მოიხმო ჟურნალისტი ედვარდ გრიფინი. იმავე დროს, ინსტიტუტის წარმომადგენი, დოქტორი რალფ მოსი, "ლაეტრილის" აკრძალვის წინააღმდეგ გამოვიდა.



დოქტორი მოსი ამტკიცებდა, რომ პრეპარატის აკრძალვის გამომწვევი ტესტების შედეგები ფალსიფიცირებული იქნა და, საკუთარი სიტყვების დასადასტურებლად გაწყვიტა კონტრაქტი არაპატიოსან ინსტიტუტთან. შემდგო ერნს კრებმა დაწერა წიგნი "ცხოვრება კიბოს გარეშე", რომელშიც დაწვრილებით არის აღწერილი ორგანიზმზე ამიგდალინის ზემოქმედება, ქიმიოთერაპიის ზიანი და მკურნალობის ბუნებრივ მეთოდებზე გადასვლის აუცილებლობა.



ვიტამინებით მკურნალობა ვერ აიკრძალება. ახლა ზემოთ ნახსენები პრეპარატი იწარმოება მექსიკაში. არის ხარისხიანი ანალოგები რუსეთში და უკრაინაში. არის მკურნალობისათვის განკუთვნილი მეთოდიკები, მაგრამ არ არის საჭირო ისედაც დასუსტებული ორგანიზმის ინტოქსიკაცია. შანსი არსებობს, საჭიროა მხოლოდ მისი სწორად გამოყენება.