კიბოს უჯრედები უბრალოდ არ გაჩნდებიან, თუ ადამიანი მუდმივად შეჭამს...
სამედიცინო ინდუსტრიის ნებისმიერი დარგი დიდ ფულზეა აგებული. ყოველწლიურად ტარდება კონფერენციები და სიმპოზიუმები, რომლებიც მთელი მსოფლიოდან თავს უყრიან მეცნიერებს. სახელმწიფოები მრავალმილიონიან დოტაციებს გამოყოფენ მედიცინის განვითარებაზე. არსებობენ ათობით და ასობით საქველმოქმედო ორგანიზაციები, რომლების ახორციელებენ არტ-ღონისძიებებს და აუქციონებს სახსრების შესაგროვებლად.
ახალი სამედიცინო პრეპარატები ყოველ თვე ჩნდებიან მანამ, სანამ შხამშემცველობაზე გაივლიან შემოწმების რამდენიმე დონეს. თუ შედეგად ნაპოვნი იქნება ეფექტური წამალი, მაშინ ყველა ეს ადამიანი დაკარგავს სამუშაოს. აზრს დაკარგავენ კონფერენციები და ყრილობები, გაანგარიშებები და პროექტები. მოხერხდება ადამიანების განკურნება.
რა წამალიც არ უნდა შემოგთავაზონ, ის განკუთვნილია დროებითი გაუმჯობესებისათვის ან ჯანმრთლობის შედარებითი მხარდაჭერისათვის. დაავადებებთან ბრძოლაში ბუნებრივ საშუალებებზე უკეთესი რამ არც ყოფილა და არც არის. შესაძლოა მომავალში გამოჩნდნენ, მაგრამ ახლა ქიმიურ მკურნალობას ალტერნატივა არა აქვს.
B17 ვიტამინი
რათქმაუნდა, ჯანსაღი სკეფსისი ჯერ არავის არ გაუუქმებია. ყოველთვის გეჩვენებათ, რომ ბუნებრივი საშუალება ერთობ სუსტია სერიოზულ დაავადებასთან ბრძოლაში. შეიძლება დალიოთ ბალახის ჩაი და გაიუმჯობესოთ განწყობა გაცივების დროს, მაგრამ ონკოლოგიის მკურნალობისას ეს არ მოხდება.
არადა ეს შეიძლება მოხდეს! სინამდვილეში ბუნებაში არსებობს ყოველივე აუცილებელი ადამიანის ჯანმრთელობისათვის და ხანდაზმულობისათვის. თუ კაცი თავად არ შეუშლის ხელს საკუთარ თავს და სტაბილურად არ დააზიანებს საკუთარ ჯანმრთელობას, მაშინ ის ღრმა მოხუცობულობამდე იქნება მხნედ, ბედნიერად და საკუთარ ძალებში დარწმუნებული. და მის გარდა ეს არავის არ წაადგება.
ჭერამის, აგრეთვე ვაშლის, ქლიავის და ატმის კურკების გულების შესახებ დიდი ხანია ცნობილი ბევრი რამ. ამბობენ კურკების მავნებლობაზე და სარგებლობაზეც. იმასაც ამბობენ ხოლმე, რომ ისინი შეიცავენ წყალბადციანმჟავას და მათ შენაერთებს (ციანიდებს). დიახ, ციანიდი მართლაც არის კურკის გულში. სწორედ ციანიდი არის ამ მარცვლების მწარე გემოს გამომწვევი. მაგრამ ის შედის იმ ნივთიერების შემადგენლობაში, რომელსაც ამიგდალინი ეწოდება.
ამიგდალინი პირობითად ოთხ შემადგენელად შეიძლება დავყოთ. ესენი არიან საკუთრივ ციანიდი, ბენზალდეგიდი და გკუკოზის ორი მოლეკულა. პირველი ორი ნივთიერება, უცილობლად, შხამიანია. მაგრამ ჯანმრთელ ორგანიზმში, ჯანმრთელ ქსოვილებში ისინი არ იშლებიან. ისინი უბრალოდ გამოდიან ორგანიზმიდან შარდთან ერთად - ასე ვთქვათ, ქსოვილებში ტრანზიტად გადიან. სამაგიეროდ კიბოს სიმსიმნის ქსოვილებში ამიგდალინი იშლება შემადგენლებად, ციანიდი და ბენზალდეგიდი თავისუფლდებიან.
გამოდის, რომ დაზიანებული ქსოვილი ამ ნივთიერებების ტოქსიკური ზემოქმედების ქვეშ ექცევიან. ავთვისებიანი უჯრები იღუპებიან და სიმსივნე შიგნიდან იშლება. ფანტასტიკურად ჟღერს, მაგრამ გლუკოზა ამ შემთხვევაში სატყუარას როლში გვევლინება. კიბოს უჯრები იკვებებიან გჯუკოზის ფერმენტაციის ხარჯზე. ფერმენტაციის პროცესი წარიმართება ბეტა-გლუკოზიდაზის ფერმენტის ზემოქმედებით.
ახალი სამედიცინო პრეპარატები ყოველ თვე ჩნდებიან მანამ, სანამ შხამშემცველობაზე გაივლიან შემოწმების რამდენიმე დონეს. თუ შედეგად ნაპოვნი იქნება ეფექტური წამალი, მაშინ ყველა ეს ადამიანი დაკარგავს სამუშაოს. აზრს დაკარგავენ კონფერენციები და ყრილობები, გაანგარიშებები და პროექტები. მოხერხდება ადამიანების განკურნება.
რა წამალიც არ უნდა შემოგთავაზონ, ის განკუთვნილია დროებითი გაუმჯობესებისათვის ან ჯანმრთლობის შედარებითი მხარდაჭერისათვის. დაავადებებთან ბრძოლაში ბუნებრივ საშუალებებზე უკეთესი რამ არც ყოფილა და არც არის. შესაძლოა მომავალში გამოჩნდნენ, მაგრამ ახლა ქიმიურ მკურნალობას ალტერნატივა არა აქვს.
B17 ვიტამინი
რათქმაუნდა, ჯანსაღი სკეფსისი ჯერ არავის არ გაუუქმებია. ყოველთვის გეჩვენებათ, რომ ბუნებრივი საშუალება ერთობ სუსტია სერიოზულ დაავადებასთან ბრძოლაში. შეიძლება დალიოთ ბალახის ჩაი და გაიუმჯობესოთ განწყობა გაცივების დროს, მაგრამ ონკოლოგიის მკურნალობისას ეს არ მოხდება.
არადა ეს შეიძლება მოხდეს! სინამდვილეში ბუნებაში არსებობს ყოველივე აუცილებელი ადამიანის ჯანმრთელობისათვის და ხანდაზმულობისათვის. თუ კაცი თავად არ შეუშლის ხელს საკუთარ თავს და სტაბილურად არ დააზიანებს საკუთარ ჯანმრთელობას, მაშინ ის ღრმა მოხუცობულობამდე იქნება მხნედ, ბედნიერად და საკუთარ ძალებში დარწმუნებული. და მის გარდა ეს არავის არ წაადგება.
ჭერამის, აგრეთვე ვაშლის, ქლიავის და ატმის კურკების გულების შესახებ დიდი ხანია ცნობილი ბევრი რამ. ამბობენ კურკების მავნებლობაზე და სარგებლობაზეც. იმასაც ამბობენ ხოლმე, რომ ისინი შეიცავენ წყალბადციანმჟავას და მათ შენაერთებს (ციანიდებს). დიახ, ციანიდი მართლაც არის კურკის გულში. სწორედ ციანიდი არის ამ მარცვლების მწარე გემოს გამომწვევი. მაგრამ ის შედის იმ ნივთიერების შემადგენლობაში, რომელსაც ამიგდალინი ეწოდება.
ამიგდალინი პირობითად ოთხ შემადგენელად შეიძლება დავყოთ. ესენი არიან საკუთრივ ციანიდი, ბენზალდეგიდი და გკუკოზის ორი მოლეკულა. პირველი ორი ნივთიერება, უცილობლად, შხამიანია. მაგრამ ჯანმრთელ ორგანიზმში, ჯანმრთელ ქსოვილებში ისინი არ იშლებიან. ისინი უბრალოდ გამოდიან ორგანიზმიდან შარდთან ერთად - ასე ვთქვათ, ქსოვილებში ტრანზიტად გადიან. სამაგიეროდ კიბოს სიმსიმნის ქსოვილებში ამიგდალინი იშლება შემადგენლებად, ციანიდი და ბენზალდეგიდი თავისუფლდებიან.
გამოდის, რომ დაზიანებული ქსოვილი ამ ნივთიერებების ტოქსიკური ზემოქმედების ქვეშ ექცევიან. ავთვისებიანი უჯრები იღუპებიან და სიმსივნე შიგნიდან იშლება. ფანტასტიკურად ჟღერს, მაგრამ გლუკოზა ამ შემთხვევაში სატყუარას როლში გვევლინება. კიბოს უჯრები იკვებებიან გჯუკოზის ფერმენტაციის ხარჯზე. ფერმენტაციის პროცესი წარიმართება ბეტა-გლუკოზიდაზის ფერმენტის ზემოქმედებით.