მკურნალობის ყველაზე უცნაური მეთოდები მსოფლიოს სამედიცინო პრაქტიკიდან

მკურნალობის ყველაზე უცნაური მეთოდები მსოფლიოს სამედიცინო პრაქტიკიდან
1. ინგლისერი ექიმების დამცავი ფორმები შავი ჭირისაგან.
1665-1666 წლებში, ლონდონში შავი ჭირისაგან დაიღუპა ასი ათასი ადამიანი - დედაქალაქის მოსახლეობის 20 პროცენტი. არავინ არ იცოდა, თუ რა იყო დაავადების გამომწვევი მიზეზი. ყოველი შემთხვევისათვის, მთავრობის წამომადგენლებმა გასცეს ბრძანება დაეხოცათ ძაღლები და კატები. მათ ასევე გასცეს ბრძანება რომ ყველა სახლში დაენთოთ კოცონი, რათა ჰაერი გაწმენდილიყო. ლონდონის მოსახლეობას ძალით უწევდა თამბაქოს მოწევა, რადგან სჯეროდათ, რომ ეს დაიცავდა მათ ეპიდემიისაგან.



2. ბრიტანელი ბრძენი ქალი მკურნალობდა სისხლისღვრით.
ეს პროცედურა ნამდვილად ეხმარებოდა ადამიანს ტკივილის შემსუბუქებასა და შვების მოგვრაში, თუმცა ამ გზით, ექიმი ორგანიზმს ძალიან ასუსტებდა და აკარგვინებდა დაავადებებთამ ბრძოლი უნარს.



3. ოფლმდენი ლოგინი.
თუკი სისხლდენა არ შვეილდა ადამიანს, მაშინ იმ დროინდელი ექიმები მიმართავდნენ ამ მეთოდ. სპეციალური საწოლი დამზადებული იყო მილებისაგან, რომელშიც გადიოდა ცხელი წყალი. პაციენტის იქ დაწვენისა და მექანიზმის ამუშავების შემდეგ, იწყებოდა ოფლდენა და ამ გზით მათ ორგანიზმიდან გამოჰქონდათ არასასურველი სითხე და მავნე ნივთიერებები.



4. ართრიტით დაავადებული ადამიანის წყლით გაბერვა.
არასწორი კვებისა და ჭარბი წონის გამო ძალიან ბევრი ევროპელი XVIII-XIX საუკუნეში იტანჯებოდა ართრიტით. ძველ დროში, სჯეროდათ, რომ თუ ადამიანს ძალდატანებით მიაღებინებდნენ დიდი რაოდენობით წყალს, ამ გზით ორგანიზმიდან გამოდევნიდნენ ზედმეტ სითხეს, რომელსაც თან გამოყვებოდა ტოქსიკური ნივთიერებები.



5. ფსიქიკურად დაავადებული ქალბატონი, რომელის ხელებიც მივმულია კედლებზე. (გერმანია, 1890 წელი).
ფსიქუკური დაავადების ეს კონცეფცია შეიმუშავეს 19 საუკუნეში, მაშინ, როდესაც პირველად დაადგინეს ზღვარი ნორმალურობასა და პათოლოგიებს შორის. სანამ გამოიგონებდნენ მედიკამენტებს სამკურნალოდ ეგზორცისმზა და სხვა სახის ფსიქიკურ დაავადებებს ებძოდნენ ამ მეთოდით.



6. ექიმი ბენჟამინ რაშის "დამამშვიდებელი სკამი". (1811წ.)
კიდევ ერთი საშუალება ფსიქიკურად აშლილი ხალხის დასამშვიდებლად.



7. ამერიკელი გრიპის საწინააღმდეგო მასკაში. (1919წ.)
ეპიდემიამ, რომელიც გავრცელდა მეოცე საუკუნის დასაწყისში სახელად, "ესპანური გრიპი", შეიჭირა 50დან 100მდე მილიონი ადამიანის სიცოცხლე. გაცილებით მეტი, ვიდრე პირველი მსოფლიო ომის ფრონტზე. არსებობდა ქალაქები, სადაც ვერც ექიმები და ვერც პაციენტები ვერ გადაურჩნენ დაავადებას.



8. ტუბერკულიოზით დაავადებულები სუნთქავენ სუფთა ჰაერს მდინარე ტემზას სანაპიროსთან. (1936 წ.)
ტუბერკულიოზი არის დაავადება, რომელმაც ღრმა ნაიარევი დაუტოვა მთელ ევროპას. სტრეპტოციდის გამოგონებამდე, მის მკურნალობას ცდილობდნენ სუფთა ჰაერით.



9. გლიკოგეროინი - წამალი ხველებისათვის, რომელიც დამზადებულია ჰეროინზე. (მე-20 საუკუნის დასაწყისი).
ასი წლის წინათ ჰეორინი ითვლებოდა მორფზე ნაკლებად მავნე სამკურნალო საშუალებად. კვლევების დროს, პაციენტები ჰეორინის მიღების შემდეგ ამბობდნენ, რომ ისინი თავს გრძნობდნენ გმირებად. სწორედ აქედან წარმოდგა მისი დასახელება. ეს საშუალება, ნამდვილად ეფექტური იყო, თუმცა უკვე 1913 წელს საავადმყოფოებში ჰყავდათ ათასობით ჰეროინზე დამოკიდებული ადამიანი და ფარმაცეფტულმა კომპანიებმა უარი თქვენს მის გამოყენებაზე.



10. პოლიომიოლიტით დაავადებული სპეციალურ სასუნთ აპარატში მოთავსებული ორი გოგონა. (აშშ, 1950წ.)
ამ დაავადების ვაქცინაციის შექმნამდე, ძალიან ბევრ ბავსს უწევდა თვეების გატარება ამ აპარატებში. დაავადების მძიმე სტადიაზე, მკკედი კუნთები პარალიზდება და ადამიანს აღარ შეუძლია სუნთქვა.



11. ვიტამეტრი. ყველასათვის ცნობილია, რომ არსებობს ძალიან ბევრი "აფერისტი ექიმი", რომელთათვის მთავარი არა ხალხის ჯანმრთელობა, არამედ ფინანსებია. გამონაკლისს არ წარმოადგენდა ბრაზილიელი ექიმი, რომელმაც 1926 წელს შექმნა სასუნთქი აპარატი, რომელსაც შეექმნო ნებისმიერი დაავადების განკურნება.




12. ბედნიერების სიგარეტი. ასთმისა და ბრონქიტის სამკურნალო პრეპარატებისაგან დაპატენტებული სიგარეტები. სამწუხაროდ მათი შედგენილობა ისტორიამ ვერ შემოგვინანხა.



ოფლმდენი ქოხი ყვავილოვანი დაავადების მოსარჩენად. ევროპელი მიგრანტების დასახლებამ ამერიკის ტერიოტრიაზე გამოიწვია მომაკვდინებელი ეპიდებიის გავრცელება ინდიელებში, რომელთაც არ ჰქონდათ გამომუშავებული იმუნიტეტი ამ დაავადების მიმართ. მოსახლეობა აშენენებდა ამ სახის ქოხებს მდიინარის პირას. გაცხელებულ ქვების მოთავსებისა და ადიელის გადაფარების შემდეგ, შიგნი ათავსებდნენ ავაადმყოფს, რომელიც გარკვეული პერიოდის იქ გატარების შემდეგ, გამორბოდა და შედიოდა ცივ მდინარეში.