ბიჭმა სახლი საიდუმლო სარდაფით შეიძინა. ნახეთ რა აღმოაჩინა მან ფარული კარის უკან.
როცა ახალ ბინასა თუ სახლში გადავდივართ, წარმოდგენაც არ გვაქვს თუ რა გველოდება. ხშირ შემთხვევაში ვღებულობთ არა იმას, რაც განცხადებაში იყო ნათქვამი. წინა მფლობელები ზედმეტ ნივთებს და გატეხილ ავეჯს სტოვებენ. დემისი თავისი ახალი სახლით კმაყოფილი იყო. ის იყო სუფთა, ბევრი ადგილი იყო ავეჯისთვის და პირადი ნივთებისთვის. სახლს მაღალი ჭერი და დიდი საძინებლები ჰქონდა.
ერთადერთი რაც დარჩენოდა ეს ნივთების ამოლაგება იყო. სახლის კიდევ ერთხელ დათვალიერების შემდეგ მან რაღაც უცნაური აღმოაჩინა, რის პოვნასაც არ ელოდა. იატაკში იყო ლუქი, შესაძლოა, სარდაფი ან იქნებ სამხედრო ლაბირინთი. დემისმა არ იცოდა, თუ რა ელოდა. გადაწყვიტა სარდაფთან მისი პირველი ნაცნობობა აღებეჭდა.
"წარმოდგენაც არ მქონდა რომ ამ სახლში სარდაფს აღმოვაჩენდი, რადგან ამის შესახებ დოკუმენტებში არაფერი იყო ნათქვამი".
სარდაფზე გასაღები არ იყო და შეეძლო მარტივად მისი გახსნა. მან კარები გააღო. დრო მოვიდა, გაეგო თუ რა იმალებოდა კარს უკან. მოლოდინი საოცრად ამაღელვებელი იყო.
"კარის გაღების შემდეგ აღმოვაჩინე გრძელი კიბე, სადაც ბევრი ქილა და ინსტრუმენტი იყო მოთავსებული. ეს ის არ იყო, რასაც ველოდი. სადაა ოქრო ან ვიღაცის ჩონჩხი გავიფიქრე ჩემთვის".
დემისმა ქვემოთ ჩასვლა და მთელი სარდაფის დათვალიერება გადაწყვიტა. მას სიმამაცე დასჭირდა რომ ეს ბნელი გზა მარტოს გაევლო.
სარდაფი მისი სახლის ზომის იყო, ბევრი ოთახი ჰქონდა და ბოლო არ უჩანდა. ბიჭმა არ იცოდა თუ მე-19 საუკუნის ლაბირინთში რა ელოდა.
დემისმა მეგობარს დაურეკა და ერთად დაიწყეს შესწავლა. სარდაფში ბევრი მტვერი და ობობების ქსელები იყო, არ იყო განათება და ყველაფერი საშიშად გამოიყურებოდა. მათ გაუჩნდათ შეგრძნება, რომ მანამდე აქ ადამიანის ფეხი არ დაუდგამს. თუმცა ცდებოდნენ.
რამდენიმე გასასვლელის შემდეგ აღმოაჩინეს გრაფიტები კედელზე და იატაკზე მართკუთხა კიდე, აკლდამას მსგავსი. ყველაზე კარგი რაც აღმოაჩინეს ისაა, რომ სარდაფიდან გასასვლელი იყო ერთი.
დემისს მაშინვე გაუჩნდა იდეა, თუ როგორ გამოეყენებინა ეს უზარმაზარი სივრცე. თუმცა ბიჭმა აღიარა, რომ მე-19 საუკუნის შენობაში, რომელიც ადრე ინგლისის მონასტერი იყო, მარტო ცხოვრების ეშინია.
ერთადერთი რაც დარჩენოდა ეს ნივთების ამოლაგება იყო. სახლის კიდევ ერთხელ დათვალიერების შემდეგ მან რაღაც უცნაური აღმოაჩინა, რის პოვნასაც არ ელოდა. იატაკში იყო ლუქი, შესაძლოა, სარდაფი ან იქნებ სამხედრო ლაბირინთი. დემისმა არ იცოდა, თუ რა ელოდა. გადაწყვიტა სარდაფთან მისი პირველი ნაცნობობა აღებეჭდა.
"წარმოდგენაც არ მქონდა რომ ამ სახლში სარდაფს აღმოვაჩენდი, რადგან ამის შესახებ დოკუმენტებში არაფერი იყო ნათქვამი".
სარდაფზე გასაღები არ იყო და შეეძლო მარტივად მისი გახსნა. მან კარები გააღო. დრო მოვიდა, გაეგო თუ რა იმალებოდა კარს უკან. მოლოდინი საოცრად ამაღელვებელი იყო.
"კარის გაღების შემდეგ აღმოვაჩინე გრძელი კიბე, სადაც ბევრი ქილა და ინსტრუმენტი იყო მოთავსებული. ეს ის არ იყო, რასაც ველოდი. სადაა ოქრო ან ვიღაცის ჩონჩხი გავიფიქრე ჩემთვის".
დემისმა ქვემოთ ჩასვლა და მთელი სარდაფის დათვალიერება გადაწყვიტა. მას სიმამაცე დასჭირდა რომ ეს ბნელი გზა მარტოს გაევლო.
სარდაფი მისი სახლის ზომის იყო, ბევრი ოთახი ჰქონდა და ბოლო არ უჩანდა. ბიჭმა არ იცოდა თუ მე-19 საუკუნის ლაბირინთში რა ელოდა.
დემისმა მეგობარს დაურეკა და ერთად დაიწყეს შესწავლა. სარდაფში ბევრი მტვერი და ობობების ქსელები იყო, არ იყო განათება და ყველაფერი საშიშად გამოიყურებოდა. მათ გაუჩნდათ შეგრძნება, რომ მანამდე აქ ადამიანის ფეხი არ დაუდგამს. თუმცა ცდებოდნენ.
რამდენიმე გასასვლელის შემდეგ აღმოაჩინეს გრაფიტები კედელზე და იატაკზე მართკუთხა კიდე, აკლდამას მსგავსი. ყველაზე კარგი რაც აღმოაჩინეს ისაა, რომ სარდაფიდან გასასვლელი იყო ერთი.
დემისს მაშინვე გაუჩნდა იდეა, თუ როგორ გამოეყენებინა ეს უზარმაზარი სივრცე. თუმცა ბიჭმა აღიარა, რომ მე-19 საუკუნის შენობაში, რომელიც ადრე ინგლისის მონასტერი იყო, მარტო ცხოვრების ეშინია.