გათავისუფლდით რევმატოიდული ართრიტის ტკივილებისგან!

გათავისუფლდით რევმატოიდული ართრიტის ტკივილებისგან!
გთავაზობთ რევმატოიდული ართრიტის სამკურნალო რეცეპტს. მე თავად ვიყავი შეწუხებული სახსრების ტკივლით წლების განმავლობაში. მეგონა, რომ მისგან თავის დაღწევა შეუძლებელი იყო, მაგრამ ასე აღარ ვფიქრობ. მინდა, გაგიზიაროთ ჩემი გამოცდილება:
ინგრედიენტები:
  • 1წილი დიდგულას ყვავილები
  • 4 წილი არყის ფოთლები
  • 5 წილი ტირიფის ფესვები

მომზადების და გამოყენების წესი:
აიღეთ ერთი წილი დიდგულას ყვავილები, ოთხი წილი არყის ფოთლები და ხუტი წილი ტირიფის ფესვები. მიღებული ნარევის 3 ს/კ ჩაყარეთ მომინანქრებულ ჭურჭელში, დაასხით ორ-ნახევარი ჭიქა მუღარე წყალი და დადგით მდუღარე წყლის ორთქლზე 15 წუთით.შემდეგ გადმოდგით,შეაგრილეთ, გადაწურეთ და მიიღეთ 1/2 ჭიქა 4-ჯერ დღეში, ჭამამდე. ამ ნაყენთან ერთად ვსვამდი ინდომეტაცინს. მკურნალობის ხანგრძლივობა 2 კვირაა. საგრძნობლად შემიმსუბუქდა მდგომარეობა. სახსრები მხოლოდ იშვიათად მახსენებს თავს, მაშინაც აღნიშნულ ნაყენს ვსვამ და მალევე გამივლის ხოლმე. ვიცი, რომ სახსრების ტკივილი ბევრ ადამიანს აწუხებს.სცადეთ, იქნე თქვენთვისაც წამლად იქცეს ჩემი რეცეპტი.

ექიმის კომენტარი:
დიდგულა მდიდარია ბიოლოგიურად აქტიური ნივთიერებებით, რომელიც განაპირობებს მის ოფლმდენ, ანთიანთებით და შარდმდენ მოქმედებას. სწორედ ძლიერი ანტიათებიტი მოქმედების გამოა ეფექტური იგი მიოზიტების ( კუნთების ანთების ), ნევრალგიების ( ნერვის ანთების ) და სახსრების დაავადებების დროს.
არყის ხის ფოთოლებს აქვს ზომიერი ნაღველმდენი და შარდმდენი მოქმედება. ექსპერიმენტული კვლევის დროს არყის ხის წვენი შლის ფოსფატურ და კარბონატულ კენჭებს. აგრეთვე, დადგენილია, რომ პრეპარატები ზრდის ორგანიზმის დამცავ ძალებს, დადებითად მოქმედებს ნივთიერებათა ცვლაზე და თავის ტვინის ქერქის ფუნქციაზე.
ტირიფი ჯერ კიდევ ძველ ქართულ მედიცინაში გამოიყენებოდა, როგორც სამკურნალო საშუალება სხვადასხვა დაავადების დროს. მასაც სიცხის დამწევი, ანთების საწინააღმდეგო, ანტიბაქტერიული, ქსოვილთა რეგენერაციის ( აღდგენის ) მასტიმულირებელი თვისებები.
ამდენად, აღნიშნული რეცეპტი მეტად გონივრულადაა შედგენილი და დადებითი შედეგი უნდა მოგვცეს სახსრების ანთებით- დისტროფიული დაავადების კომპლექსური მკურნალობის დროს.
სტატიის წყარო:თამარ მამაცაშვილის წიგნი კარაბადინი