უცნობმა მამაკაცმა ბავშვი ცეცხლიდან გამოიყვანა და გაუჩინარდა. 46 წლის შემდეგ კი ისინი შეხვდენ ერთმანეთს.
1971 წლის 2 ივლის, 24 წლის სტუდენტი ავტო რბოლების შემდეგ სახლში მიემართებოდა. გზად უჩვეულო ნათება შენიშნა და გეზი სწორედ ამ მიმართულებით აიღო.
როდესაც განთებულ ადგილს მიუახლოვდა ხანძარში გახვეული სახლი შეამჩნია, იქვე სამი ახალგაზრდა გოგონა იდგა ღამის პერანგებით, ერთ-ერთი კი ხმამაღლა ყვიროდა, რომ მისი ბავშვი შიგნით დარჩა. პოლიცია ადგილზე იყო, თუმცა მეხანძრეები ჯერ არ ჩანდენ.
შეშინებული დედა კეროლ მაგი, პოლიციას მოუყვა თუ რომელ ოთახში იყო ბავშვი რადგან სახანძროს ლოდინის დრო აღარ იყო. პოლიციამ ფანჯარა ჩაამსხვრია და შემთხვევით გამოჩენილი სტუდენტი იმ ოთახში შეუშვა სადაც ბავშვი უნდა ყოფილიყო. მან აიყვანა ბავშვი გადმოაწოდა პოლიციას და გამოძვრა ცეცხლ მოკიდებული სახლიდან, შემდეგ კი მოშორდა იქაურობას. ამ მოვლენიდან რამოდენიმე წამში სახლში ჭერი ჩამოიშალა და ოთახი რომელშიც ბავშვი იყო ცეცხლში გაეხვა.
ამ სტუდენტის მეგობარი გაზეთის გამომცემლობას დაუკავშირდა და უცნობი გმირის გვარი (ფრეინდი) შეატყობინა, მიუხედავად ამისა ოჯახი ვერ ახერხებდა მათი გმირის პოვნას და ვერაფრით მოახერხეს მისთვის მადლობის გადახდა. შემდეგ კი პატარა გოგონამ სინდეიმ რომელიც იმ ღამეს შეესწრო, კოლეჯში დავალებული თემა სწორედ ამ ხანძარზე დაწერა.
სინდეიმ ეს წერილი გაზეთის გამომცემლობის ელ.ფოსტაზე გაგზავნა. ამის სემდეგ გოგონას დაეხმარენ იმ ადამიანის პოვნაში, რომელმაც მისი უმცროსი ძმა გადაარჩინა. გასული წლის მიწურულს სინდეი და მისი და პირველად შეხვდენ რიკ ფრეინდომს და როგორც იქნა მოახერხეს მადლიერების გამოხატვა.
რიკმა შეიტყო, რომ ბავშვი რომელიც მან გადაარჩინა, რობერტ (ბობი) მაგი ქველმოქმედი გახდა, ბობი იმ ორგანიზაციის თანამფლობელია, რომელიც სიხლის ჩაბარების ყოველწლიურ ღონისძიებას ატარებს კალიფორნიაში.
პირველი შეხვედრის შემდეგ ისინი კიდევ ერთხელ შეხვდენ რესტორანში, ამჯერად ყველა ერთად. ამ დროს გაიგეს, რომ მაშველი მსახურობდა სამხედრო პოლიციაში. სამწუხაროდ მათმა დედამ ვეღარ მოახერხა უცნობი გმირის გაცნობა, ის 2003 წელს გარდაიცვალა, თუმცა სიცოცხლის დროს მან წერილი დაუწერა და ყოველთვის ელოდებოდა გადაცემის შესაძლებლობას.
დროთა განმავლობაში ჩვენ ვიღაცის დახმარება გვესაჭიროება და რამოდენიმე წამი წყვიტავს ჩვენს ბედს. იშვიათად ვაცნობიერებთ ჩვენი მოქმედებების ან უმოქმედობის შედეგებს. 1971 წლის იმ ზაფხულის ღაემს, ახალგაზრდამ დაინახა ოჯახი რომელსაც დახმარება ესაჭიროებოდა, გაუწოდა დახმარების ხელი და გადაარჩინა სიცოცხლე, ისე რომ ამის აფიშირება არ მოუხდენია და განაგრძო ცხოვრება. ეს იმსახურებს პატივისცემას.
როდესაც განთებულ ადგილს მიუახლოვდა ხანძარში გახვეული სახლი შეამჩნია, იქვე სამი ახალგაზრდა გოგონა იდგა ღამის პერანგებით, ერთ-ერთი კი ხმამაღლა ყვიროდა, რომ მისი ბავშვი შიგნით დარჩა. პოლიცია ადგილზე იყო, თუმცა მეხანძრეები ჯერ არ ჩანდენ.
შეშინებული დედა კეროლ მაგი, პოლიციას მოუყვა თუ რომელ ოთახში იყო ბავშვი რადგან სახანძროს ლოდინის დრო აღარ იყო. პოლიციამ ფანჯარა ჩაამსხვრია და შემთხვევით გამოჩენილი სტუდენტი იმ ოთახში შეუშვა სადაც ბავშვი უნდა ყოფილიყო. მან აიყვანა ბავშვი გადმოაწოდა პოლიციას და გამოძვრა ცეცხლ მოკიდებული სახლიდან, შემდეგ კი მოშორდა იქაურობას. ამ მოვლენიდან რამოდენიმე წამში სახლში ჭერი ჩამოიშალა და ოთახი რომელშიც ბავშვი იყო ცეცხლში გაეხვა.
ამ სტუდენტის მეგობარი გაზეთის გამომცემლობას დაუკავშირდა და უცნობი გმირის გვარი (ფრეინდი) შეატყობინა, მიუხედავად ამისა ოჯახი ვერ ახერხებდა მათი გმირის პოვნას და ვერაფრით მოახერხეს მისთვის მადლობის გადახდა. შემდეგ კი პატარა გოგონამ სინდეიმ რომელიც იმ ღამეს შეესწრო, კოლეჯში დავალებული თემა სწორედ ამ ხანძარზე დაწერა.
სინდეიმ ეს წერილი გაზეთის გამომცემლობის ელ.ფოსტაზე გაგზავნა. ამის სემდეგ გოგონას დაეხმარენ იმ ადამიანის პოვნაში, რომელმაც მისი უმცროსი ძმა გადაარჩინა. გასული წლის მიწურულს სინდეი და მისი და პირველად შეხვდენ რიკ ფრეინდომს და როგორც იქნა მოახერხეს მადლიერების გამოხატვა.
რიკმა შეიტყო, რომ ბავშვი რომელიც მან გადაარჩინა, რობერტ (ბობი) მაგი ქველმოქმედი გახდა, ბობი იმ ორგანიზაციის თანამფლობელია, რომელიც სიხლის ჩაბარების ყოველწლიურ ღონისძიებას ატარებს კალიფორნიაში.
პირველი შეხვედრის შემდეგ ისინი კიდევ ერთხელ შეხვდენ რესტორანში, ამჯერად ყველა ერთად. ამ დროს გაიგეს, რომ მაშველი მსახურობდა სამხედრო პოლიციაში. სამწუხაროდ მათმა დედამ ვეღარ მოახერხა უცნობი გმირის გაცნობა, ის 2003 წელს გარდაიცვალა, თუმცა სიცოცხლის დროს მან წერილი დაუწერა და ყოველთვის ელოდებოდა გადაცემის შესაძლებლობას.
დროთა განმავლობაში ჩვენ ვიღაცის დახმარება გვესაჭიროება და რამოდენიმე წამი წყვიტავს ჩვენს ბედს. იშვიათად ვაცნობიერებთ ჩვენი მოქმედებების ან უმოქმედობის შედეგებს. 1971 წლის იმ ზაფხულის ღაემს, ახალგაზრდამ დაინახა ოჯახი რომელსაც დახმარება ესაჭიროებოდა, გაუწოდა დახმარების ხელი და გადაარჩინა სიცოცხლე, ისე რომ ამის აფიშირება არ მოუხდენია და განაგრძო ცხოვრება. ეს იმსახურებს პატივისცემას.